Türk dillerinin sınıflandırılması
Sınıflandırma sorunları [değiştir]
Dillerin benzerliğinden ve tarihte birbirlerinden çok etkileşmiş olmalarından dolayı, Türk dil grubunun sınıflandırılması kolay değildir. Ayrıca Türk halklarının geçmişteki göçebe yaşam tarzı coğrafi sınırlar çizilmesini de zorlaştırır. Bu yüzden farklı sınıflandırmalara rastlamak mümkündür. Çoğu, Rus dil bilimcisi Aleksander Samoiloviç'in 1922'de yaptığı sınıflandırmanın üzerine kurulmuştur. Dil ailelerindeki sınıflandırmaların genellikle genetik bilgilere dayanarak yapılmasına rağmen, Türk dil grubunda coğrafi dağılım daha büyük rol oynamaktadır.
Çuvaşçanın farkı [değiştir]
Çuvaşça, çoktan ölmüş eski Ön Bulgar dili ile birlikte diğer Türk dillerine daha uzak kalan Bolgarca dalını oluşturur. Bazı bilimciler, diğer Türk dillerinden farklı olduğu için Çuvaş dilini gerçek Türk dili olarak tanımazlar. Bu büyük farkın, diğer Türk dillerinden daha erken ayrılmasından kaynaklanmış olup olmayacağı sorusu henüz yanıtlanamamıştır. Bu farklardan birisi diğer Türk dillerinde sonu /-z/ ile biten sözcüklerin /-r/ ile bitmesidir:
Çuvaşca "tahar", ama Nogayca "togiz" – ("dokuz")
Çuvaşca "kör", ama Türkçe "köz"
Çuvaşça Rusya'nın Avrupa tarafında, Moskova'nın doğusunda Çuvaşistannda 1 milyon kişi tarafından konuşulur. Başkıristan ve Tataristan'daki konuşucuları ile birlikte toplam 1,8 milyon konuşanı vardır. Çuvaşlar Hristiyan-Ortodoks'tur ve Kiril alfabesi'ni kullanırlar, Çuvaşça dergiler, gazeteler, radyo ve TV programları vardır. Kendilerini kültürel ve tarihsel olarak İdil Bulgarlarının torunları olarak görürler.
Halaçcanın farkı [değiştir]
Diğer Türk dillerine en uzak kalan Halaç dilidir. Dil bilimcisi Gerhard Doerfer'in görüşüne göre Halaç, Türk dillerinin Argu grubunun son üyesidir. Türkçe'den çok erken ayrılmış ve 13. yüzyılda İran'da, etrafı Farsça konuşanlarla çevrili kalmıştır. (Yani ETHNOLOGUE 2005'te [1] iddia edildiği gibi, Azerice ile yakın akrabalığı yoktur). Halaç bugün 40.000 kişi tarafından İran'ın Kom ve Akar illerinde konuşulur ve İran'daki Türk dilleri arasında en ilginçlerindendir. Diğer lehçelerden ayrı kalması ve Farsça'dan etkilenmesine rağmen, ana dilden parçalar korumuştur. Ancak sesi Farsça'ya benzer.
Türk dillerinin diğer dört grubu günümüzdeki coğrafi dağılımlarına göre değil, eski kavimlerin dağılımına göre sınıflandırılmıştır. Böylece;
- Kıpçakça: Kuzeybatı Türkçe
- Oğuzca: Güneybatı Türkçe
- Uygurca: Güneydoğu Türkçe ve
- Sibirya Türkçesi diye ayrılırlar.
Yakutça ve Dolganca da uzun süre ayrı kalmalarından dolayı diğer Türk dillerinden farklıdır. Bu diller zamanla daha çok Tunguz ve Moğol dillerine yaklaşmışlardır, diğer dillerdeki Arapça ve Farsça sözcükler bunlarda bulunmaz.
Müslüman Türk halklarının dillerinin benzemesinde, İslam'a geçişle birlikte Arapça ve Farsça'dan etkilenmiş olmalarının da payı vardır. Eski Sovyetler Birliği'nde yaşayanlar Rusça'dan da etkilenmişlerdir.
Modern dil biliminde sınıflandırma [değiştir]
En son verilere göre, (B. Johanson-Csató, The Turkic Languages 1998), Türk dil grubunun sınıflandırması şu şekilde yapılır (konuşucu sayıları 2006 yılına göre verilmiştir):
Türk dili
- Ogurca (yada Bolgarca)
- Bolgarca (ölü), Çuvaşça (1,8 milyon)
- Türkçe (Genel isim olarak kullanımı)
- Kıpçakça (Kuzeybatı Türkçe)
- Batı: Kırım-Tatarcası (500.000), Kumıkça (280.000), Karaçay-Balkarcası (250.000), Karaimce (ölmek üzere), Kumanca (ölü)
- Kuzey: Tatarca (6,6 milyon), Başkırca (2,2 milyon)
- Güney: Kazakça (11 milyon), Kırgızca (3,7 milyon), Karakalpakça (400.000), Nogayca (70.000)
- Oğuzca (Güney-Batı Türkçe)
- Batı: Türkiye Türkçesi (60 milyon, ikinci dil olarak konuşanlarla 70 milyon), Azerice (50 milyon, ikinci dil olarak konuşanlarla 65 milyon), Gagavuzca (330.000)
- Doğu: Türkmence (6,8 milyon), Horosan-Türkçesi (400.000 ?)
- Güney: Kaşgayca (1,5 milyon), Afşarca (300.000), Aynallu dili (7.000), Sonkori (?)
- Salar: Salarca (60.000)
- Uygurca (Güneydoğu Türkçe)
- Sibirce (Kuzeydoğu Türkçe)
- Argu
Sınıflandırmanın kriterleri [değiştir]
Üstteki sınıflandırmada coğrafi dağılımın yanısıra geleneksel dil biliminin kriterleri de dikkate alınmıştır:
- Ogur dil grubundaki /-r/ yerine /-z/ kullanılması, bu dil grubunu diğerlerinden ayırır.
- Sibirya-Türk dillerini diğerlerinden farkına bir örnek: Tuvaca dilinde "adak", Yakutça "atah" diğerlerinde ise "ayak" denir. Sadece Halaç dilinde "hadak" denir.
- Oğuz dil grubu diğerlerinden sonek başlatan /G/'nin eksik olmasıyla ayrılır. Örnek: "kalan" (kalmak), diğer Türk dillerinde "kalGan"; "bulanmak", diğerlerinde "bulGanmak".
- Sonekin sonuna eklenen /G/ güneydoğu Türk grubunu kuzeybatı grubundan ayırır: Uygurca "taglik" ama Tatarca "tawlı" – (dağlık).
Sözlük karşılaştırması [değiştir]
Bu tablo, önemli sözcükleri farklı Türk dillerinde karşılaştırır, böylece Çuvaşça'nın ve Yakutça'nın farklığını ve diğerlerinin birbirine yakınlığını görmemizi sağlar. Bazı sözcüklerin tabloda eksik olması, o dilde o sözcüğün varolmadığı anlamına gelmez. Bazı dillerde bazı sözcükler farklı etimolojik kökten gelirler ve bu yüzden karşılaştırılması anlamlı değildir.
|
Eski Türkçe
|
Türkiye
Türkçesi
|
Türkmence
|
Tatarca
|
Kazakça
|
Özbekçe
|
Uygurca
|
Yakutca
|
Çuvaşca
|
|
ata
|
ata
|
|
ata
|
|
ota
|
|
|
|
|
ana
|
anne
|
ene
|
ana
|
ana
|
ona
|
ana
|
|
an'n
|
|
o'gul
|
oğul
|
oğul
|
ul, uğıl
|
ul
|
o'gil
|
oghul
|
uol
|
yvul
|
|
er(kek)
|
erkek
|
erkek
|
ir
|
yerkek
|
erkak
|
är
|
er
|
ar
|
|
kyz
|
kız
|
gyz
|
qız
|
qιz
|
qiz
|
qiz
|
ky:s
|
χe'r
|
|
kiši
|
kişi
|
kişi
|
keşe
|
kisi
|
|
|
kihi
|
|
|
kelin
|
gelin
|
geli:n
|
kilen
|
kelin
|
kelin
|
kelin
|
kylyn
|
kilen
|
|
Eski Türkçe
|
Türkiye
Türkçesi
|
Türkmence
|
Tatarca
|
Kazakça
|
Özbekçe
|
Uygurca
|
Yakutca
|
Çuvaşca
|
|
jürek
|
yürek
|
ýürek
|
yöräk
|
zhürek
|
yurak
|
yüräk
|
süreq
|
|
|
qan
|
kan
|
ga:n
|
qan
|
qan
|
qon
|
qan
|
qa:n
|
jon
|
|
baš
|
baş
|
baş
|
baş
|
bas
|
|
baş
|
bas
|
puš
|
|
qyl
|
kıl
|
qyl
|
qıl
|
kyl
|
kyl
|
kyl
|
kyl
|
χe'le'r
|
|
köz
|
göz
|
göz
|
küz
|
köz
|
ko'z
|
köz
|
kos
|
kör
|
|
kirpik
|
kirpik
|
kirpik
|
kerfek
|
kirpik
|
kiprik
|
kirpik
|
kirbi:
|
χurbuk
|
|
qulqaq
|
kulak
|
gulak
|
qolaq
|
qulaq
|
quloq
|
qulaq
|
gulka:k
|
χo'lga
|
|
burun
|
burun
|
burun
|
borın
|
murιn
|
burun
|
burun
|
murun
|
|
|
qol
|
kol
|
gol
|
qul
|
qol
|
qo'l
|
|
qol
|
χol
|
|
el(ig)
|
el
|
el
|
|
|
|
|
ili:
|
ala'
|
|
barmak
|
parmak
|
barmak
|
barmaq
|
|
barmoq
|
barmaq
|
|
|
|
tyrnaq
|
tırnak
|
dyrnaq
|
tırnaq
|
tιrnaq
|
tirnoq
|
tirnaq
|
tynyraq
|
|
|
tiz
|
diz
|
dy:z
|
tez
|
tize
|
tizza
|
tiz
|
tüsäχ
|
|
|
baltyr
|
baldır
|
baldyr
|
baltır
|
baldyr
|
boldyr
|
baldir
|
ballyr
|
|
|
adaq
|
ayak
|
aýaq
|
ayaq
|
ayaq
|
oyoq
|
|
ataq
|
|
|
qaryn
|
karın
|
garyn
|
qarın
|
qarιn
|
qorin
|
qor(saq)
|
qaryn
|
χyra'm
|
|
Eski Türkçe
|
Türkiye
Türkçesi
|
Türkmence
|
Tatarca
|
Kazakça
|
Özbekçe
|
Uygurca
|
Yakutca
|
Çuvaşca
|
|
at
|
at
|
at
|
at
|
at
|
ot
|
at
|
at
|
ut
|
|
siyir
|
sığır
|
sygyr
|
síır (sıyır)
|
siyιr
|
sigir
|
|
|
|
|
yt
|
it
|
it
|
et
|
iyt
|
it
|
it
|
yt
|
jyda
|
|
balyq
|
balık
|
balyk
|
balıq
|
balιq
|
baliq
|
beliq
|
balyk
|
pola'
|
|
bit
|
bit
|
bit
|
bet
|
biyt
|
bit
|
pit
|
byt
|
pyjda
|
|
Eski Türkçe
|
Türkiye
Türkçesi
|
Türkmence
|
Tatarca
|
Kazakça
|
Özbekçe
|
Uygurca
|
Yakutca
|
Çuvaşca
|
|
ev
|
ev
|
öý
|
öy
|
üy
|
uy
|
öy
|
|
av
|
|
otag
|
otağ
|
otaq
|
|
otaq
|
otoq
|
|
otu:
|
|
|
yol
|
yol
|
yo:l
|
yul
|
zhol
|
yo'l
|
yol
|
suol
|
sol
|
|
köprüq
|
köprü
|
köpri
|
küpar
|
köpir
|
ko'prik
|
kövrük
|
kürpe
|
|
|
oq
|
ok
|
ok
|
uk
|
|
o'q
|
oq
|
oχ
|
ugu
|
|
ot
|
|
ot
|
ut
|
ot
|
o't
|
ot
|
uot
|
vot
|
|
kül
|
kül
|
kül
|
köl
|
kül
|
kul
|
kül
|
kül
|
kö'l
|
|
suv
|
su
|
suw
|
syw
|
suw
|
suv
|
su
|
ui
|
syv
|
|
kemi
|
gemi
|
gämi
|
kimä
|
keme
|
kema
|
|
|
kim
|
|
köl
|
göl
|
köl
|
kül
|
köl
|
ko'l
|
köl
|
küöl
|
|
|
atov
|
ada
|
ada
|
atan
|
aral
|
orol
|
aral
|
|
ută
|
|
küneš
|
güneş
|
gün
|
qoyaş
|
kün
|
|
kün
|
kün
|
χĕvel
|
|
bulut
|
bulut
|
bulut
|
bolıt
|
bult
|
bulut
|
bulut
|
bylyt
|
pĕlĕt
|
|
yulduz
|
yıldız
|
ýyldyz
|
yoldız
|
zhuldιz
|
yulduz
|
yultuz
|
sulus
|
şăltăr
|
|
topraq
|
toprak
|
toprak
|
tufraq
|
topιraq
|
tuproq
|
tupraq
|
toburaχ
|
tăpra
|
|
töpü
|
tepe
|
depe
|
tübä
|
töbe
|
tepa
|
|
töbö
|
tüpe
|
|
yağac
|
ağaç
|
agaç
|
ağaç
|
ağaš
|
|
|
|
jyvăş
|
|
tenri
|
tanrı
|
taňry
|
täñre
|
|
|
tängri
|
tanara
|
tură
|
|
Eski Türkçe
|
Türkiye
Türkçesi
|
Türkmence
|
Tatarca
|
Kazakça
|
Özbekçe
|
Uygurca
|
Yakutca
|
Çuvaşca
|
|
uzun
|
uzun
|
uzyn
|
ozın
|
uzιn
|
uzun
|
uzun
|
uhun
|
vărăm
|
|
yany
|
yeni
|
yany
|
yaña
|
zhanga
|
yangi
|
yengi
|
sana
|
şĕnĕ
|
|
semiz
|
semiz
|
semiz
|
simez
|
semiz
|
semiz
|
semiz
|
emis
|
samăr
|
|
tolu
|
dolu
|
do:ly
|
tulı
|
tolι
|
to'la
|
toluq
|
toloru
|
tulli
|
|
aq
|
ak
|
ak
|
aq
|
aq
|
oq
|
aq
|
|
|
|
qara
|
kara
|
gara
|
qara
|
qara
|
qora
|
qara
|
χara
|
χura
|
|
qyzyl
|
kızıl
|
gyzyl
|
qızıl
|
qızıl
|
qizil
|
qizil
|
kyhyl
|
χĕrlĕ
|
|
kök
|
gök
|
gök
|
kük
|
kök
|
ko'k
|
kök
|
küöq
|
kăvak
|
Sayılar
|
Eski Türkçe
|
Türkiye
Türkçesi
|
Türkmence
|
Tatarca
|
Kazakça
|
Özbekçe
|
Uygurca
|
Yakutca
|
Çuvaşca
|
1
|
bir
|
bir
|
bir
|
ber
|
bir
|
bir
|
bir
|
bi:r
|
pĕrre
|
2
|
eki
|
iki
|
iki
|
ike
|
yeki
|
ikki
|
ikki
|
ikki
|
ikkĕ
|
4
|
tört
|
dört
|
dö:rt
|
dürt
|
tört
|
to'rt
|
töt
|
tüört
|
tăvattă
|
7
|
yeti
|
yedi
|
yedi
|
cide
|
zheti
|
yetti
|
yättä
|
sette
|
şiççĕ
|
10
|
on
|
on
|
o:n
|
un
|
on
|
o'n
|
on
|
uon
|
vunnă
|
100
|
yüz
|
yüz
|
yü:z
|
yöz
|
zhüz
|
yuz
|
yüz
|
sü:s
|
şĕr
|
|